Gewapend met vishengels, klapstoeltjes, lokmiddel voor de vissen, brood en regenwormen trokken we naar de visvijver dicht bij het huis van Judiet. Evita vergezelde ons (waarvoor dank!) samen met haar visgerei en haar kennis. Na de uitgebreide voorbereidingswerken (dobbers en vishaakjes bevestigen) , kon het echte werk.....euh, ik bedoel het wachten beginnen. Om te vissen moet je 'zen' zijn, zei Evita. Ja, dat lukte van de één al beter dan van de ander. Het beginnersgeluk was niet met ons, want de teller bleef op 0. Nu ja, misschien eerst nog wat oefenen op dat 'zen' zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten